update #41
over tekeningen
(about drawings)
Een korte toelichting
Een tweetalige update omdat de tekst waarop deze update is gebaseerd oorspronkelijk in het Nederlands is geschreven, terwijl de updates normaler wijze in het Engels zijn. Zo kan ik de essentie van de oorspronkelijke tekst doorlaten klinken en toch ook de mensen die de Nederlandse taal niet machtig zijn iets meegeven over de betekenis die tekeningen voor mij hebben.
A short note
A bilingual update, because the text on which this update is based was originally written in Dutch, while my updates are usually in English. In this way, I can let the essence of the original text shine through, while still giving those who do not speak Dutch a glimpse of the meaning drawings have for me.
(The translation is made with the help of chatgpt)
over tekeningen
De tentoonstelling van mijn werk dat ik maakte tijdens mijn verblijf in Parijs van november 2024 tot februari 2025 is de aanleiding iets te zeggen over tekeningen. Tekening vormen een belangrijke schakel in mijn werk.
De tekeningen in de tentoonstelling waarvan de beelden in deze update een weerslag vormen, zijn geen illustraties. Ze zijn geen verbeeldingen van objecten, mensen of natuur. De tekeningen bestaan in zichzelf.
De vraag is of tekeningen het juiste woord is. Het zijn werken op papier met Chinese inkt. Die inkt is aangebracht met kwasten en vervolgens weer gedeeltelijk verwijderd.
De tekeningen bestaan in zichzelf. Maar ze zijn wel door mij gemaakt. Of althans ik heb het papier gekozen, de inkt en ik heb de kwast vastgehouden om vervolgens na een door mij bepaalde tijd de inkt weer gedeeltelijk te verwijderen.
about drawings
The exhibition of my work, created during my stay in Paris from November 2024 to February 2025, provides an opportunity to say something about drawings. Drawings form an important element in my work.
The drawings in the exhibition, as reflected in the images in this update are not illustrations. They are not representations of objects, people, or nature. The drawings exist in themselves.
One might question whether drawings is even the right word. They are works on paper made with Chinese ink. The ink is applied with brushes and then partially removed again.
The drawings exist in themselves. Yet they were made by me. Or at least, I chose the paper, the ink, and I held the brush. Only to partially remove the ink again after a period determined by me.
the edge of the tissue of time (left)
the archeology of paper, ink, water (right)
3 traces, 14/1/2025 (top)
traces, 8/1/2025 (left)
diptych #15 (right)
traces, 8/1/2025 (top_
Tegelijkertijd is de precieze uitkomst van dit proces onvoorspelbaar. Elke keer is het resultaat verrassend. De inkt droogt net wat sneller, de kwasten zijn toch te verzadigd, de katoenen lap net iets viezer, het papier absorbeert net wat sneller door een andere luchtvochtigheid.
Ondanks pogingen om bepaalde effecten te reproduceren, lukt dat niet. Daarbij komt dat het proces niet omkeerbaar is, wat gemaakt is bestaat. Dat kan je niet meer ongedaan maken. Je hebt te dealen met wat er is.
De tekening laat zijn eigen geschiedenis zien. Het is verstilde tijd van een wordingsproces. Het laat de lagen zien die eerder verborgen waren onder de latere lagen van ink. De sporen van de kwasten zijn zichtbaar, de sporen van mijn handelen, de sporen van mijn onvermogen, de sporen van mijn zijn, als maker.
Ik heb immers besloten dat de tekening af is. Ik heb de verrassing van de onvoorspelbare uitkomst moeten accepteren. Om dan met de voorspelbare onvoorspelbaarheid aan het volgende werk te beginnen.
Het tekenen of misschien toch het schilderen, heeft mijn ideeën over maakbaarheid beïnvloed.
At the same time, the exact outcome of this process is unpredictable. Each time, the result is surprising. The ink dries a little faster, the brushes turn out to be too saturated, the cotton cloth is slightly dirtier, the paper absorbs more quickly due to a different humidity level.
Despite attempts to reproduce certain effects, it never fully works. Moreover, the process is irreversible — what has been made exists. You cannot undo it. You have to deal with what is there.
The drawing reveals its own history. It is time made still. The quiet trace of a process of becoming. It shows the layers that were once hidden by later layers of ink. It shows what came before in the act of making. The traces of the brushes are visible, the traces of my actions, the traces of my limitations, the traces of my being, as the maker.
After all, it is I who decided that the drawing is finished. I have had to accept the surprise of the unpredictable result. To start, with this predictable unpredictability, the next work.
Drawing, or maybe more so painting has influenced my ideas about what can be controlled and what cannot.
traces, 16/1/2025
traces 19/12/2024 (left)
diptych #14 (top)
the irreversibility of the imprint of the brush (middle)
traces, 8/1/2025 (right)
De maakbaarheid heeft niet zozeer te maken met een van te voren uitgedacht beeld van wat er gerealiseerd moet worden, maar veel meer met een sensitief zijn voor de uitkomst van het handelen. Het bewust zien, het voelen met je ogen. De verwondering laten ontstaan.
Een uitkomst waar je iets mee kan doen. Je kan betekenis geven aan die sporen van het handelen, aan je werk. Een betekenis die voor mijn tekeningen vorm krijgt in de titels die ik aan sommige werken heb gegeven.
Een betekenis die zich ook laat zien met deze expositie. Ik heb er bewust voor gekozen de tekeningen op een bepaalde manier op te hangen. Ze gaan een relatie met elkaar aan. Soms confronterend, soms harmonieus. Iedere tekening krijgt weer een extra laag en een nieuwe lading. Ook in hun samenhang.
Met de expositie kregen de werken een publiek, net zoals ze nu onderdeel zijn van deze update. Je kan ze zien, je kan er wat van vinden.
En om ze echt aan het publiek te geven, ze te kunnen vervreemden, hebben de werken een prijs. Uiteindelijk kunnen de tekeningen eigendom worden van iemand anders, Dan krijgen ze nog een extra betekenis, voor de bezitter, maar ook voor mij de maker. Dat is het ultieme loslaten.
Dat doe ik met vertrouwen. De tekeningen bestaan immers in zichzelf.
The idea of control here does not lie in a preconceived image of what must be created, but much more in being sensitive to the outcome of the act itself. It is about seeing consciously, feeling with your eyes. Allowing wonder to arise.
An outcome you can work with. You can give meaning to these traces of action, to your work. A meaning that, for my drawings, takes shape in the titles I have given to some of the pieces.
A meaning that also shows itself in this exhibition. I have deliberately chosen to hang the drawings in a certain way. They enter into a relationship with each other — sometimes confronting, sometimes harmonious. Each drawing gains an extra layer and new resonance, also in their connection as a whole.
Through the exhibition, the works gained an audience, just as they are now part of this update. You can see them; you can form your own thoughts about them.
And to truly offer them to the public — to let them become estranged — the works have a price. In the end, the drawings can become someone else’s property. Then they gain extra meaning, for the owner but also for me, the maker. That is the ultimate act of letting go.
I do this with trust. After all, the drawings exist in themselves.
one moment of endless possibilities (left)
no title, 10/12/2024 (right)
traces, 17/1/2025 (top_
no title, 5/12/2025 (right)
diptych #5 (left)
all photos, drawings and texts by hein duijnstee